Улазины

Улазіны — гэта не толькі свята, але і рытуал, які мае сімвалічны сэнс.

Звычайна ўлазіны, або наваселле, спраўлялі ў поўню, каб у новай хаце ўсяго было поўна: хлеба, грошай, збожжа, дзяцей. Ноччу перад улазінамі пускалі ў хату кошку і пеўня, каб яны прынялі на сябе зло, што магло пасяліцца ў новай хаце.

Гаспадар кідаў у хату клубок нітак і, узяўшыся за нітку, ува-ходзіў сам. Пасля, падаўшы пояс, зацягваў за сабою ўсю сям'ю.

Найперш у новую хату са старой урачыста пераносілі агонь у гаршку з вуголлем, потым запальвалі свечкі і ўносілі абра-зы. Сімвалічным быў і перанос са старой хаты качаргі, чапялы, вілак, лапаты для хлеба. Новая печ павінна была адразу ж пра-цаваць. Гаспадыні трэба было выграбаць вуголле, ставіць у печ і даставаць чыгуны.

Ганаровае месца ў рытуале наваселля займала дзяжа. Яе ста-вілі на покуці — самым шаноўным месцы, дзе вісяць абразы і куды садзяць дарагіх гасцей.

Купальски абрад

Свята Купалле прысвячаецца сонцу — крыніцы энергіі, жыц-ця на зямлі.

У купальскім абрадзе самым важным з'яўляюцца вогнішчы, бо агонь увасабляў сабою сонца. Як правіла, яны былі вялікіх памераў, каб жыта ўдалося высокім, а ўраджай — багатым. Вог-нішчы звычайна раскладалі на берагах рэк, азёр, абавязковым было пераскокванне праз яго. Яшчэ быў звычай катаць запа-ленае кола вакол сяла, а таксама вадзіць кругавыя карагоды. Лічылася, што сонца дае жыватворную сілу і будзе ўвесь год міласцівае да чалавека.

Поруч з сонцам у купальскім абрадзе вельмі важны культ вады. У беларусаў вада складае прадмет асобага шанавання, асабліва крынічная. На Купалле хлопцы і дзяўчаты спраўляюць рытуальнае купанне ў рэках, азёрах, таму што вада ў гэтую ноч валодае магутнай, жыццёвай сілай, робіць людзей прыгожымі.

Напярэдадні купальскай ночы дзяўчаты і жанчыны адпраў-ляліся збіраць купальскія травы, кветкі. Імі потым лячылі чле-наў сям'і.

Купальская ноч — ноч таямніц і цудаў.