Ластауки
З'яўляюцца ластаўкі прыблізна ў адзін і той час вясны. Калі настае гэты
самы час, то, дзе б ты ні быў, чым бы ні займаўся, пачынаеш вачыма і на слых
шукаць гэтых вясёлых шчабяту-шак.
Кожная сустрэча з імі адбываецца па-рознаму. Часам робіш што-небудзь па
гаспадарцы на двары. Раптам вуха ўлоўлівае знаёмае шчабятанне. Дзве ластаўкі
таропка, адна за адной, ля-цяць над агародамі. А то выйдзеш ранкам з дому,
глядзіш, а яна ўжо сядзіць дзе-небудзь на дроце і распявае.
У апошні дзень красавіка я выйшаў у лес паблукаць без на-дзеі ўбачыць
штосьці цікавае.
Крочу сваёй любімай сцежкай па драбналессі. Нечакана заў-важаю знаёмы
сілуэт. Няўжо ластаўка? Яна, родная! Ляціць і па баках пазірае, відаць, родным
мясцінам радуецца. Вось яна ігаблізілася да мяне, весела зашчабятала. Маўляў, з
выраю вярпулася, вясну-красну з сабою прынесла.
Кажуць, што адна ластаўка вясны не робіць. А для мяне зрабіла. Ды яшчэ
якую вясну!
Андатра
Андатра агледзела байдарку і паплыла вакол яе.
Мне добра відаць, як спрытна яна плыве. Кароткія пярэднія лапкі прыціснуты
да грудзей. А вяслуе вялікімі заднімі лапамі з перапонкамі паміж пальцаў.
Здаецца, нібы вакол байдаркі плавае маленькі бабёр. Але ў бабра хвост шырокі,
тоўсты і пля-скаты, пакрыты дробнай луской. У андатры — вузкі, сціснуты з
бакоў. Ён пастаўлены да паверхні вады рабром, і андатра ка-рыстаецца хвастом і
як вяслом, і як рулём.
Я цярпліва чакаў.
Зрабіўшы вакол байдаркі круг, андатра нырнула і апынулася пад вадою каля
карчажыны.
3 вады высунуўся нос, потым паказалася круглая мокрая галава. Праз хвіліну
яна была ўжо на лопасці вясла. Вочкі звяр-ка, круглыя і бліскучыя, дапытліва
паглядаюць на мяне з-пад мокрай карычневай шэрсці. Носік увесь час безупынку
вару-шыцца, а доўгія рэдкія вусы тапырацца. Велічынёй звярок быў з маладую
кошку.
Комментариев нет:
Отправить комментарий