Явар
Явар — экзатычнае для беларускай зямлі дрэва. Аднак яно займала значнае
месца ва ўяўленнях славян. Звыклы для дунай-скага рэгіёна, явар здзіўляў нашых
продкаў велічным выгля-дам, вялікімі памерамі і доўгім векам жыцця. А радавод
свой гэтае дрэва вяло ад пачатку свету. Больш за тое, у архаічных калядках
сустракаецца вобраз явара, які ўзносіўся пасярод шы-рокага мора-акіяна яшчэ да
часоў першатварэння, калі нават не было пачатку свету і не было ні неба, ні
зямлі.
3 яварам нашы продкі звязвалі спадзяванні на лепшы лёс. Каля гэтага
свяшчэннага дрэва, апавітага любоўю і пашанай, выконваліся найважнейшыя
каляндарныя і сямейныя абрады, старэйшыя мудрыя людзі вырашалі складаныя
лёсавызначаль-ныя пытанні. У вусна-паэтычных творах згадваецца, як у явара
прасілі парады, суцяшэння, дапамогі ў цяжкіх жыццёвых сіту-ацыях; з каштоўных
яваравых лісця, голля рабілі важныя атры-буты вясельных рытуалаў, а драўніну
выкарыстоўвалі для рас-пальвання вогнішча, на якім павінен пячыся каравай.
Груша
У беларускіх народных песнях высокая, пакрытая белай кве-ценню ці ўсыпаная
грушкамі, кучаравая, са срэбным веццем і залатым лісцем груша апавіта
незвычайнай пяшчотай і замі-лаваннем. Разам з тым яна магла быць калючай, сухой
і балю-чай, а таксама белай, што на міфалагічным узроўні суадносіцца з
уяўленнямі пра іншасветныя, магічныя рысы гэтага дрэва.
Груша лічылася прыцягальнай як для боскіх істот, так і для дэманаў. На
Беларусі расказваюць, што вобраз Божай Маці з'явіўся якраз на гэтым дрэве. На
Віцебшчыне забарона сся-каць грушу матывавалася тым, што на ёй адпачывае
Прачыстая Матка. У Полынчы алтар аднаго з касцёлаў размешчаны над камлём грушы,
на якой нібыта з'явілася Божая Маці. Палешукі лічылі, што на грушы знаходзяць
дзяцей. У Балгарыі, калі ішла апрацоўка зямлі пад ніву, грушы не ссякалі, бо
верылі, што на іх можна спакойна пакідаць люлькі з дзецьмі: там іх не будуць
турбаваць ліхія духі.
Комментариев нет:
Отправить комментарий