Вязынка

Вязынка — радзіма выдатнага беларускага паэта Янкі Купа-лы. Навакольныя мясціны часта называюць беларускай Швей-царыяй. Цудоўная прырода роднага краю, яго фарбы і гукі ўвай-шлі ў памяць творцы разам з першымі радасцямі і нягодамі. Магчыма, таму стварыў паэт незабыўную пейзажную лірыку, вядомыя ўсім прыродаапісальныя вершы.

Людзі гавораць, што ў старадаўнія часы цякла тут шырокая рака, па якой сплаўлялі лес, а каля хутара вязалі плыты. Ад-сюль нібы назва.

Паводле другой легенды, назва мясцовасці нарадзілася ад вязаў, якія і цяпер упрыгожваюць берагі рэчкі, цягнуцца аж да Лысай гары.

Вучоныя сцвярджаюць, што калісьці тут было гарадзішча. Археалагічныя даследаванні выявілі штрыхавую кераміку, ка-мяні, на якіх дзёрлі крупы. Гэтыя рэчы належаць да ранняй культуры славян, таму Вязынку ўключылі ў спіс мясцовасцей, дзе адшуквалі славянскія старажытнасці. У друку Вязынка ўпершыню ўпамінаецца ў пачатку дзевятнаццатага стагоддзя.

У тысяча дзевяцьсот сорак пятым годзе вязынскі калгас пе-радаў будынак, у якім нарадзіўся Янка Купала, Акадэміі навук.

Купалауски мемарыяльны запаведник

Мемарыяльны запаведнік арганізаваны ў тысяча дзевяцьсот семдзесят другім годзе. Ён уключае вёску Вязынка Маладзе-чанскага раёна і яе навакольныя мясціны па берагах ракі Вя-зынкі. Цэнтральнае месца ў ім займае сядзіба з хатай, у якой парадзіўся народны паэт Беларусі Янка Купала, яблыневы сад, штучны вадаём, насаджэнні ліпы, бярозы, елкі, бэзу. Побач з ха-тай устаноўлены помнік паэту. У хаце — філіял Літаратурнага музея Янкі Купалы.

На вялікім валуне, што каля хаты, выбіты словы паэта: «Тут бачу свой край, поле, рэчку і бор, сваю матку — зямлю Беларусь».

Вакол помніка Янку Купалу шэсцьдзясят кустоў руж: столь-кі год пражыў пясняр.

У тысяча дзевяцьсот восемдзесят другім годзе ў гонар стагод-дзя з дня нараджэння Янкі Купалы на тэрыторыі запаведніка пасаджана сто маладых дубоў.

Кожны год тут праводзяцца святы паэзіі, праходзяць злёты студэнтаў-філолагаў. I гучаць словы паэта.