Янка Брыль

Гаварыць пра Янку Брыля і лёгка, і няпроста. Гэта быў вялікі сэрцам, надзвычай чулы, уважлівы і клапатлівы чалавек, які прыкметна вылучаўся ў літаратурным асяроддзі.

Янка Брыль гадаваўся і рос у малапісьменным вясковым асяродку. Чыстая, уразлівая душа малога летуценніка вельмі чуйна адклікалася на навакольны свет і на прыгажосць родных прынёманскіх краявідаў.

Янка Брыль змалку ведаў, якім быць ён не хоча. А каб стаць такім, якім хоча, удумлівы юнак цвёрда акрэсліў сабе праграму паводзінаў у соцыуме: не піць, не паліць, не брыдкасловіць, па-важаць людзей і не знацца са злыднямі, як мага трымацца праў-ды, сумлення і чалавечнасці. I ніколі не парушыў таго свайго рамантычнага юначага зароку. Таму і патрапіў пісьменнік так годна пражыць доўгае, нялёгкае, няпростае жыццё. Таму і за-стаецца ён у нашай памяці ўзорам светлага, сціплага, нястомна-га працаўніка, нязменнай людской павагі і пашаны.

Вяззе Максима Багдановича

У маі тысяча восемсот дзевяноста пятага года Марыя Апана-саўна Багдановіч разам з трыма сыночкамі паехала адпачыць да старэйшай сястры Стэфаніды ў лесніковую сядзібу ў Вяззе, што пад Асіповічамі.

3 гэтага адпачынку мы маем шмат лістоўсведак, якія расказваюць пра цудоўны бесклапотны перыяд дзяцінства Максіма і яго братоў, а таксама пра каханне іх бацькоў. У цікавых лістах Марыі Апанасаўны з Вяззя пяшчотна распісаны прыгоды яе цудоўных дзетак. Маці будучага паэта займалася ў Вяззі дабра-чыннасцю. Яна лячыла людзей. Марыя Апанасаўна скончыла Пецярбургскую земскую настаўніцкую школу, таму яна яшчэ і настаўнічала.

Адпачынак у вёсцы пайшоў дзецям на карысць. Маленькі Максім у Вяззі нават стаў размаўляць па-беларуску, а як вядома, размоўнай мовай у сям'і Багдановічаў была руская. На неўсвядомленым узроўні будучы паэт увабраў у сябе жывое беларускае слова, якое ўпершыню пачуў у вёсцы. Дзіцячыя ўражан-ні, безумоўна, налажылі свой адбітак на ўсё далейшае жыццё Максіма, на яго паэзію.