Сынковицкая царква

Непадалёку ад горада Слоніма можна пабачыць адно з самых дзівосных збудаванняў на Беларусі — Сынковіцкую царкву. Яна, здаецца, дастае да аблокаў. Сцены зроблены з чырвонай ста-радаўняй цэглы, нібыта абпалены полымем шматлікіх войнаў, што пракаціліся па нашай шматпакутнай зямлі. Цяжка адар-ваць вочы ад гэтага надзвычай прыгожага помніка дойлідства.

Сынковіцкая царква — царква-крэпасць. Пра гэта сведчаць маўклівыя байніцы ў сценах храма. За яго магутнымі сценамі прашчуры не толькі маліліся, але і пры неабходнасці бараніліся ад ворагаў і перамагалі іх.

Падобная бажніца ёсць яшчэ толькі ў вёсцы Мураванка, што таксама ў Гродзенскай вобласЦі. У абодвух помніках увасоблены лепшыя рысы беларускага характару. Мы людзі мірныя і гасцін-ныя, але калі трэба, то ўмеем пастаяць за сябе, за сваю зямлю.

Сынковіцкая царква, на думку некаторых даследчыкаў даў-ніны, збудавана ў пачатку пятнаццатага стагоддзя. Паданне кажа, што заклаў яе сам вялікі князь Вітаўт.

Нясвижския загадки

Мясцовыя дойліды ператварылі Нясвіжскі замак у дзівосны архітэктурна-паркавы ансамбль. Асабліва ўражвае палац, па-добны на казку, застылую ў цэгле і камені. Усё тут дыхае жывой мінуўшчынай і прымушае задумацца пра будучыню Радзімы: і самавітая ўязная брама, нібыта ўрослая ў зямлю, і высокія вежы, што імкнуцца ў неба, і велічныя залы, дзе міжволі спыня-ешся са сцішаным сэрцам. Даўно на чужыну вывезены старадаў-нія рыцарскія даспехі, карціны, летапісы, кнігі, слуцкія паясы. Але ніхто не здолеў вывезці, як незлічонае золата-срэбра, не-смяротны дух Чорнай дамы. Дух каралевы Барбары Радзівіл, атручанай хцівымі зайздроснікамі, якія не ведалі шчасця са-праўднага кахання, і сёння блукае ў палацы. Дзесьці ў падзя-мельных тайніках ужо амаль два стагоддзі хаваюцца ад людскіх вачэй дванаццаць срэбраных апосталаў. Іх шмат разоў шукалі аматары лёгкай нажывы, кажуць, нават зусім нядаўна. Дарэм-на намагаюцца. Апосталы вернуцца самі, калі адчуюць, што на Беларусі іх сапраўды чакаюць.